BİR KADIN DÜŞÜN

Bir kadın düşün şimdi;

Koyu kahpe saçlarını, usturayla budayan,

Ve kirpiklerinden hüzün maskarası damlayan...

Bir kadın,

Ve O'nun yenip bitirilmiş, loş dudakları

"Öyle" bir kadın işte;

Düşlerinin yüzünde,

Kezzap oyukları..

Bir kadın düşün şimdi;

Bileklerini kitap sayfalarıyla yamayan

Ve ucu yırtık bir gecenin koynunda sabahlayan,

Bir kadın,

Suya atmış inandığı bütün muskaları,

Öyle bir kadın işte

Gençliğinin sırtında,

Sigara yanıkları....

Bir kadın düşün, şimdi..
Düşün bir kadın daha hayattan..
Hani der ya şair;
"Mümkünse farzedin yaşamamıştır.."
Tıpkı öylece ;
Düşün!..


Bir kadın daha düşün hayattan..

Üzerine bir roman yazılabilirdi o kadının. Yaşamamış bir kadın üzerine, yaşanmamış düşler adında, yaşanmış onca düşüşün resmi çizilebilirdi; büyük büyük yağlı boya tablolar duvarları süslerdi.

Üzerine bir roman yazılabilirdi o kadının. Yazılmalı da...

Romana değil ama bir öyküye zemin oluşturması için rica ettim dizelerini. Senden değerli mi dedi, sağolsun. Bazı kelimeler insanın kendinden bile değerlidir dedim, duydu mu bilmem. Sözlerim yanlış anlaşılmasın;  kelimeleri yüceltirken, insanın değersizliğine bir vurgu yapmak değildir niyetim.  Aksine; o kelimeler hep var ama o kelimeyi öylesine ustaca bir dizeye katık etmek herkesin harcı değil, usta işi bir parça... Taşı değerli kılan üzerindeki işçiliktir, bir gün ustası göçüp gitse bile taş nesilden nesile daha da değerlenir. Kelimeler de bir parça taş gibidir, yerinde ağırlığı buradan gelir.

Bu şiiri ne zaman okursam okuyayım, nasıl bir ruh haliyle okursam okuyayım sonuç değişmiyor: Ben kalıyorum; öylece sessizce... Elime bir sigara alıp uzanıyorum yatağıma... Düşüyorum... Mümkünse hiç yaşamadığımı farz edip, düşünüyorum.

Bazen kelimelerin gizemli bir dünyası olduğunu ve herkesin o dünyanın kapısını açamadığını fark ediyorum. Hatta çoğu insanın o kapının varlığından bile haberi olmadığını.

Beni düşünmeye iten, düşündüren, düş kurduran ve düşüren bütün kelime sahiplerine, onları bu kadar ustalıkla bir araya getirebildikleri ve bana bambaşka dünyanın kapılarını araladıkları; ve  içeri buyur ettikleri her sefer için, teşekkürlerimi şapkamı çıkartıp önüme koyarak sunuyorum.

Hayatın Ortasından yakalayıp, bazen savurana...

Beni trenle uzun bir Atlas yolculuğuna çıkaran Buraneros'a...

Kelimelerinin hep tanıdık geleceğini bildiğim Nily'e...

Bir çorba içimlik uğradığım Aydan Atlayan Kedi'ye...

Yalnızlığın resmini kelimelerle çizebilen Beenmaya'ya...

Elini uzatmanın gülümsettiğini hatırlatan Uzaklara Giden Kadın'a

Kara bir ağacın bahar olamayacağını fark ettiren Ateş'e...

Perilerin de elinin kalem tuttuğunun kanıtı Efsa'ya...

Bazı sesleri çok derinden gelse de duyabildiğim Deep Sound'a...

Dilsiz düşleri ile hayatı fotoğraflayan Neslihan'a...

Gerekli şeylerin altını gereksizce çizen Yazar'a...

Kaleminin karalığını yüreğindeki aşktan alan Kalem'e...

İnandığı Masalları anlatırken düşündüren Haşim'e...

Kelimelerle dans eden Masalcı'ya...  

Hayatı anlatırken öğreten Sufi Saja ekibinin tontinisine, elasına ve herkesine...

Bu kadar uzun yazıp, bu kadar çok güldürebilen absalom'a...

Kıyılarda taş toplayan a.nur'a....

Saçak altlarında dolaşan Müdür'e...

Yüreğini çizimine yansıtan Pino'ya...

Mutluluk seminerleri ile içimde huzurlara vesile brajeshwari'ye...

Bırak biraz da dağınık kalsın diyen Bekriya'ya...

Yüreğin odaları olduğunu gösteren 7. oda'ya...

Yere bakarken gözlerini gördüğüm idea'ya...

Hayatın masal olduğunu fark ettiren biraz'a..

Düşünen ve söyleyecek sözleri olan Guguk Kuşu'na...

Hayatın bütün günahlarını yüklenebilen Nakhar'a...

Ve aklıma gelmeyip burada adını belirtemediğim, okumaktan keyif aldığım tüm blog dostlarına teşekkür ederim. Sizler dünyama çok şey kattınız...

Hadi şimdi, bir kadın daha düşün hayattan...

Şiirin Orjinal Adı:  Bir Kadın Düşün Şimdi / Teşekkürler adı bende saklı kadın...

Fotoğraf / 1x.com