23 Şubat 2010

KARMAŞA



Yaşam bile,
tüm karmaşasına rağmen
bir yanını umuda ayırıyor.

Peki ya sen..?


12 yorum:

  1. "Oldu, görürsem söylerim hanım abla"

    oldukça eski bir yeşilçam filminin repliğinden alıntı :)

    YanıtlaSil
  2. :))
    söyleyesin diye soruldu zaten :)

    YanıtlaSil
  3. zaten sen ayırmasan çokkkk kızarım ki ben sana :)

    YanıtlaSil
  4. sımsıcak yürekten tebessümle karşılayan birine bu karamsarlığımla yazmamalıyım, ancak başladım yazmaya...
    ben de senin gibi düşünürdüm ve umut hep olmalı derdim de umutlar da tükenirmiş. herşeyin bir sonu olduğu gibi umutların da sonu varmış...
    sevgiler

    YanıtlaSil
  5. umutların tükendiği an yaşamın sonlandığı andır diye düşünürüm... senle konuşabildiğimize göre hala bir umur var gibi deniz ve olmalı da...
    sevgiler...

    YanıtlaSil
  6. haklısın evren...
    sınırdayım dördüncü kez, keşke biraz daha cesur olabilseydim ölümü seçecek kadar...
    sağol ve özür dilerim bloğunu kirlettiğim için.
    sevgiler.

    YanıtlaSil
  7. bence cesaret yaşamakta deniz... yaşama sıkı sıkı tutunabilmekte cesaret...
    ve yürekten gelen hiçbir şey kirletmez ne dünyamı ne de blogumu...

    o sınırda bulmuştum kendimi bir kez ve ilk kez o zaman fark etmiştim, bütün kahpeliğine rağmen hayata sıkı sıkı tutunmanın cesaret işi olduğunu...

    sırtını dönüp gitmek korkakların işi gibi gelir bana, ben hiç sırtını dönen biri olmadım bu hayatta, sırtını dönen her bir korkakta daha da arttı cesaretim...

    YanıtlaSil
  8. "Karmaşanın olduğu yerde sükunet, umutsuzluğun olduğu yerde umut yoktur" kim diyebilir ki?

    YanıtlaSil
  9. tam tersini söylesek olur dimi? 'kim dyebilir ki' derken yokturu vardıra çevirmek gerek diye düşündüm ben...

    YanıtlaSil
  10. karmaşa bizi yaşatır y.a.
    yaşama karıştırır
    yaşamla karıştırır...

    YanıtlaSil

An'a kazınandır senden bana kalan...
ANLAMLIDIR...

Teşekkür ederim sımsıcak yürekten bir tebessümle...